Kayıp Şeyler Divanı

Having collected some memories,
the blues of Al-Magrib,
I settle.
Having lost a tempest,
I salt.
Having discarded some winds,
I swoon.
The city, metal noised and smoked, is muted
with my thoughts.
And the faces of old women
with eyes of changing colours
sit in their windows,
a sea passes them
slow.

Bazı hatıralar toplamışken,
Magribin mavisi,
yerleşirim.
Bir fırtınayı kaybetmişken,
tuzlanırım.
Bazı rüzgârlardan kurtulmuşken,
bayılırım.
Şehrin metal gürültüsü ve isi boğulur
düşüncelerimle.
Ve yaşlı kadınların yüzleri
değişen renkleriyle gözleri
cam kenarında oturur,
deniz usulca geçer
onlardan.